முப்படை மட்டுமல்ல..., சொறி சிரங்கு படை உள்ளிட்ட எப்படையும் வெல்ல முடியாத ஒரு ஹீரோ! பல்லாயிரம் குண்டுகளுக்கு தப்பி, பல லட்சம் குண்டுகளை எதிரிகளின் மீது ஏவி, அவர் இன்னும் உயிரோடு இருப்பது ஒருவனை கொல்வதற்காக! அந்த ஒருவன் யார்? ஏன் அவனை கொல்ல வேண்டும்? இதுதான் விவேகம்!
யானை சைஸ் திருக்கை மீனின் எலும்பையெல்லாம் உருவிவிட்டு மியூசியத்தில் வைத்தால் என்னாகும்? சமயங்களில் அப்படியாகிவிடும் பார்ட் 2 படங்களின் நிலைமை! ஆனால் அந்த கவலை இங்கு இல்லை. முதல் பாகத்தின் எலும்பு, சதை, நாடி, ரத்தம் எல்லாவற்றையும் உள்ளடக்கிய இரண்டாம் பாகம்தான் இது! பட் சோகம் என்னவெனில், வேகத்திலும் முடிவிலும்தான் கொஞ்சம் ‘விசனம்’ பிடித்து ஆட்டுகிறது.
சட்டைய மாத்திப் போட்டுட்டா சங்கரு குமாராகிடுவாரா? இல்ல குமாருதான் சங்கராகிடுவாரா? இந்த உண்மை புரியாமல் சிவகார்த்திகேயனின் சட்டையை மாட்டிக் கொண்டு, பேய் முழி முழிக்கிறார் உதயநிதி.
கையில கிடைச்ச துப்பாக்கிய வச்சு கருவாடு சுடுகிற டைரக்டர்களெல்லாம், ஒருமுறை ‘நிபுணன்’ பார்க்க வேண்டும்!
படம் என்பது ஃபார்முலா! காட்சிகளெல்லாம் கமிட்மென்ட்! பல வருஷமாக தமிழ்சினிமாவை பாம்பு போல பின்னியிருந்த இந்த நியதியை, ஒற்றை சுத்தியல் கொண்டு உடைத்தெறிகிறவன் எவனோ... அவனையெல்லாம் ‘ராம்’ என்ற பெயரிலேயே அழைப்பதாகுக! (இங்கு ஒருமை என்பதை ஓவர் பாராட்டென கொள்க மக்களே...) ராமின் இயக்கத்தில் உருவான இந்த ‘தரமணி’ ஃபார்முலாவுக்குள் அடங்காத சினிமா. கட்டுப்பாட்டுக்குள் அடங்காத கதை!
படத்தில் வரும் எல்லாரையும் அழுக்குல போட்டு புரட்டியெடுத்தால் ‘பாலா பிராண்டு படம் ரெடி’ என்று யாரோ கோடம்பாக்கத்தின் கல்வெட்டில், கோழிக் கிறுக்கல் போட்டிருக்கிறார்கள் போலிருக்கிறது.
மியூசிக் டைரக்டர் ‘ஹிப் ஹாப்’ ஆதியும், டிப் டாப் ஹீரோவாகிவிட்டார்.
