திரைவிமர்சனம்

ரஜினியை இதுபோல் போலீஸ் உடையில் பார்த்து நீண்ட காலமாகிறது. இம்முறை ஆதித்யா அருணாசலம் என்ற பெயருடன், மும்பைப் பெருநகரின் போலீஸ் ஆணையராக இருந்து, பாலியல் தொழில் சந்தையின் பின்னாலும், போதை மருந்து விநியோகக் கும்பலின் பின்னாலும் இருக்கும் பகாசுர முதலைகளைக் களையெடுக்கும் மாஸ் அவதாரில் வருகிறார்.

இளையராஜாவின் ‘பீக் ஹவர்’ காலத்தில் வாழ்ந்த பதினெட்டு ப்ளஸ்களுக்கு இந்த ஒரு ஜென்மம் போதும்.

தமிழ்சினிமாவை அண்மைக்காலமாக ப்ளூ கலர் வைரஸ்களும், ரெட் கலர் பாக்டீரியாக்களும் அட்டாக் பண்ணி வருவதால், ‘சோ கால்டு’ ஒலக சினிமா படைப்பாளிகளை விட்டு, ரசிகர்கள் பல மைல் தொலைவு தள்ளியிருக்கும்படி கேட்டுக் கொள்ளப்படுகிறார்கள். (டு லெட், விசாரணை போன்ற உலக சினிமா உருவாகக் காரணமான படைப்பாளிகள் மட்டும் மன்னிப்பீர்களாக!)

கதவே இல்லாத எலிப்பொறியில், பல்லே இல்லாத எலி சிக்கிய மாதிரி செல்வராகவனின் ஃபேட் அவுட் காலத்தில் அவரிடம் சிக்கியிருக்கிறார் சூர்யா.

“எப்படியிருந்த விவேக் இப்படியாகிட்டாரே...!” டோன்ட் பேனிக். இது பாராட்டுதான்!

வரவர காதல், பீட்ஸா டெலிவரியை விடவும் சுலபமாகி விட்டது.