பதிவுகள்

பதினொரு ஆண்டுகளுக்கு முன், அதாவது இறுதிப் போர் முள்ளிவாய்க்காலில் முடிவுக்கு வந்திருந்த நேரம், விடுதலைப் புலிகள் மற்றும் ஆயுதப் போராட்டம் தொடர்பிலான தமிழ் மக்களின் எண்ணவோட்டம் எப்படியிருக்கின்றது என்பதை அறிந்து கொள்வதற்கு பல தரப்புக்களும் ஆர்வம் கொண்டிருந்தன. அரச படைகளும், அதன் புலனாய்வுத் துறையும் தமிழ் மக்களை ஒவ்வொருவராக அலசி ஆராயும் முனைப்பில் ஈடுபட்டிருந்தன. அந்தத் தருணத்தில்தான், என்றைக்கும் இல்லாதளவுக்கு புலிகளுக்கும், ஆயுதப் போராட்டத்துக்கும், தமிழ்த் தேசிய நிலைப்பாடுகளுக்கும் எதிரான கட்டுரைகளும், பத்திகளும் தமிழ்ப் பரப்பில் வெளிவர ஆரம்பித்திருந்தன. 

தமிழ்த் தேசியக் கூட்டமைப்பும், தமிழ்த் தேசிய மக்கள் முன்னணியும் கட்சிகளாக ஏன் இன்னமும் பதிவு செய்யப்படவில்லை என்கிற கேள்வி தமிழ்த் தேசிய அரசியல் பரப்பில் கடந்த பத்து ஆண்டுகளாக நீடித்து வருகின்றது. குறிப்பாக, கூட்டமைப்புக்குள் இருக்கும் பங்காளிக் கட்சிகள் ஒன்றோடும் தங்களைப் பொருத்திக் கொள்ள முடியாதோரிடமும், அகில இலங்கைத் தமிழ்க் காங்கிரஸ் அடையாளம் தங்களின் மீது என்றைக்கும் விழுந்துவிடக் கூடாது என்று நினைக்கும் முன்னணியின் தொண்டர்களிடம் இந்தக் கேள்வி தொடர்ந்தும் இருக்கின்றது. 

முள்ளிவாய்க்கால் இறுதிப் போர் உச்சம் பெற்றிருந்த தருணத்தில், தமிழ்த் தொலைக்காட்சியொன்றின் அரசியல் விவாத நிகழ்ச்சியில் கலந்து கொண்டிருந்த ஆயுத இயக்கமொன்றின் தலைவர் ஒருவர் வெளியிட்ட கருத்தோடு இந்தப் பத்தியை ஆரம்பிப்பது பொருத்தமாக இருக்கும். 

சுமந்திரனின் பேட்டியில் அவர் ஆயுதப் போராட்டத்துக்கு எதிராக தெரிவித்த கருத்துக்களை கேட்டு உணர்ச்சிவசப்பட்டு சுமந்திரனை விமர்சித்த பலரும் பேட்டியின் ஓரிடத்தில் ஒரு முக்கியமான கேள்விக்குரிய முக்கியமான பதிலை உற்று கவனிக்கத் தவறி விட்டதாகவே தெரிகிறது. நீங்கள் மறுபடியும் வெல்வீர்கள் என்று நம்புகிறீர்களா? என்று கேட்கப்பட்ட பொழுது சுமந்திரன் கூறுகிறார் “ஆம்” என்று. ஆணித்தரமாக அவர் அந்தப் பதிலைக் கூறுகிறார். 

மக்களின் வாழ்க்கை மீதான இவ்வாறான பற்றற்ற நிலைக்குக் காரணம் காரணம் அவர்களது கடந்த கால அனுபவங்களின் தொடர் சோகங்கள் என அவர்கள் சொல்லாடல்களில் தெரிகிறது. வன்னியில் விடுதலைப்புலிகளின் நிர்வாக இறுதிக் கால நடைமுறைமுறைகள், போரின் உக்கிரமான காலப்பகுதி என்பவற்றின் போது, விடுதலைப்புலிகளின் நடவடிக்கைகள் குறித்து காட்டமான விமர்சனங்களை முன் வைக்கின்றார்கள்.

அந்த ஊடகவியலாளரின் கருத்து ஏற்புடையதாகவே முன்னாள் இந்தியக் குடியரசுத் தலைவர் அப்துல் கலாமின் நிகழ்ச்சி நிரலைப் பார்க்கும் போது தெரிந்தது.தலைநகரில் அவரது உரை நிகழ்ந்த போது நேரில் போக விரும்பிய போதும் நமது பயண நிரலின் இறுக்கம் இடம்தரவில்லை.